کارکرد ساندویچ پانل

 

کارکرد ساندویچ پانل کجاست و  مصالح بکار رفته در ساندویچ پانل چیست؟

خواندن این مقاله حدودا 15 دقیقه طول می کشد.

کارکرد ساندویچ پانل در 7 مرحله:

ساندویچ پانل یا پانل کامپوزیت، قطعه ای متشکل از دو ورق است کارکرد ساندویچ پانل که مصالحی از جنسی متفاوت را در برگرفته باشند. ورق ها نازک هستند و به تنهایی استحکام زیادی ندارند؛ عایق ساندویچ پانل نیز به تنهایی، جسم سخت و مستحکمی نیست؛ اما با ترکیب این مصالح، خصوصیات مثبت رویه های نازک و  مصالح مغزه با هم جمع شده و قطعه سبک و صلبی بدست می آید.

بازه ی گسترده ای از مصالح را می توان برای ساخت ساندویچ پانل به کار برد. به خصوص اگر ورق ها فلزی و مغزه عایق گرما باشد، پانل مرکب حاصله برای پوشش ساختمان (cladding) ایده ال خواهد بود.

 

 

 

هنگام ساخت این نوع از ساندویچ پانل ها از ورق های فلزی اندود شده ی (coated) استاندارد (که گاهی به تنهایی برای پوشش بناها به کار می روند) استفاده می شود. با این کار، ساندویچ پانل با ورقه ایی که دارای کیفیت اندود کارخانه ای هستند بدست می آید. محصول به دست آمده، مرکب از ورق داخلی، جسم عایق و ورق خارجی به صورت یک تکه و آماده است که نصب آن در محل به سرعت انجام شده، دارای کیفیت مطلوبی خواهد بود. این نوع پانل ها در سال 1960 ابداع شد و از آن زمان، بازار آن پیوسته در سراسر جهان رو به رشد بوده است.

امروزه این نوع پانل ها برای پوشاندن سقف و دیوارها در بسیاری از سازه های صنعتی و تجاری به کار می روند. در ادامه، به کارکردهایی که می توان از این محصول انتظار داشت اشاره می شود.

 

 استحکام و باربری ساندویچ پانل

کارکرد ساندویچ پانل و عناصر بکار رفته در ساخت دیوار یا سقف باید استحکام کافی برای تحمل وزن خود را دارا بوده، علاوه بر آن، باربری کافی در برابر بارهای ناشی از باد، برف و بارهای وارده هنگام عملیات نصب را دارا باشند. در آیین نامه یوروکد 3، بار وارده هنگام نصب، معادل بار گسترده 0.6 کیلونیوتن بر متر مربع و بار  نقطه ای 0.9 کیلونیوتن توصیه شده است. در این خصوص، به طور کلی، استحکام و باربری ساندویچ پانل که حاصل ترکیب ورقه ای رویین و زیرین و مغزه میانی است، به میزان زیادی بیش از مقدار لازم برای مقاومت در برابر بارهای برف، باد و بارهای حین اجرا است.

لازم به توضیح است که به منظور جلوگیری از آسیب دیدن ساندویچ پانل یا تیرریزی زیر آن در اثر جابجایی های ناشی از اختلاف دما، در حالت  ایدهال، بایستی جزئیات نصب پانل ها به گونه ای باشد که هر پانل اجازه انقباض و انبساط در دو جهت را داشته باشد. طرح و اجرای صحیح این اتصالات  انعطاف پذیر که در عین حال باید آب بند و هوا بند نیز باشند، مساله اصلی در اجرای ساندویچ پانل ها یا سایر پوشش های نازک می باشد. در این رابطه، به خصوص باید توجه داشت که ضریب انبساط گرمایی آلومینیوم زیاد (تقریبا دو برابر فولاد) است.

در مقام مقایسه، پوشش های آجری یا بتن پیش ساخته، بر خلاف پوشش های نازک، دچار تغییر دمای سریع در روز و شب نمی شوند، زیرا ظرفیت گرمایی بالایی دارند و به سبب ذخیره کردن انرژی گرمایی، دمایشان به آرامی تغییر  می کند. ضخامت زیاد این پوشش ها هم سبب می شود گرادیان دما در مقطع آن ها شدید نباشد. لذا اختلاف دمای مخرب در این سازه ها به وجود نمی آید.

 

مانع در مقابل نفوذ باد و باران 

کارکرد ساندویچ پانل و مصالح پوشش سنتی مانند آجر، سنگ و بلوک، هنگام بارندگی آب باران را در خود جذب نموده، در زمانهای خشکی هوا، آن را به صورت بخار آب به هوای بیرون پس می دهند. حداقل ضخامت لازم برای آن که در این دیوارها، نم به سطح داخل ساختمان نرسد، بستگی به میزان برخورد باران به دیوار دارد (exposure to driving rain). در مناطق پرباران و مرطوب، بعضا دیوار به صورت دو جداره توخالی ساخته می شود که جدار بیرونی جلوی باران را می گیرد و جدار تویی که از گچ یا بلوک های سبک است، عایق گرما است و سطح داخلی دیوار را تامین می کند.

بر خلاف مصالح سنتی، مصالح پوششی که جاذب آب نیستند، مانند فلز و شیشه، سبب می شوند آب باران بلافاصله، به صورت  لایه ای روی سطح دیوار جریان یابد. وجود این جریان آب سبب می شود درز های اجرایی موجود در پوشش، مستعد نفوذ آب باشند. از طرفی، در این درزها جابجایی سازه ای و گرمایی نیز روی می دهد و لذا موادی که برای آب بندی آنها به کار می روند باید انعطاف پذیری و برگشت پذیری (resilience) مناسبی داشته باشند. از آنجا که درز گیرها معمولا در برابر عوامل جوی و نور خورشید سخت شده، خاصیت انعطاف پذیری خود را از دست می دهند، همواره روی همه ی درز های آب بندی شده، بارانگیر (rain screen) نصب می شود. باران گیر قدرت نفوذ جریان آب باران به درزها را نیز، هنگامی که باران با وزش باد توام است می کاهد.

بنابراین، درزها در این نوع ساختمان، نقش اصلی را در مورد جلوگیری از نفوذ باد و باران خواهند داشت. از آنجا که هزینه انرژی نیز رو به افزایش است و مسائل زیست محیطی هم باید مد نظر قرار گیرد، تقاضا برای ساختن بنا های آب بندتر با مصرف کمتر انرژی جهت سرمایش و گرمایش روزافزون می باشد. به همین جهت، آیین نامه ها به سمت کنترل کمی عملکرد ایزولاسیون درزها پیش می روند. برای سنجش آب بندی درزها، فشار هوای داخل بنا با استفاده از دمنده هوا افزایش یافته سپس روند افت فشار سنجیده می شود.

 

ایزولاسیون گرمایی 

همانطور که ذکر شد، تقاضا برای بناهای کم مصرف تر (جهت مصارف تهویه، سرمایش و گرمایش و نور) رو به فزونی است. برای مثال کشورهای اروپایی برای انجام تعهد خود در پیمان کیوتو (کاهش تولید دی اکسید کربن) به این نتیجه  رسیده اند که مصارف انرژی ساختمان ها سهم قابل توجهی در مصرف کل انرژی دارد. مصرف انرژی یک ساختمان به عوامل متعددی بستگی دارد. یکی از این عوامل ایزولاسیون گرمایی ساختمان است.

 

 

ساندویچ پانل ها به سبب وجود مغزه عایق، با وجود ضخامت کم می توانند عایق گرمایی مناسبی باشند. مساله حیاتی در این زمینه کاهش پل های گرمایی (thermal bridges) در جزئیات اجرایی است. یعنی اولا در هر پانل، ورقه ای رویی و زیرین حداقل ارتباط فلزی به یکدیگر را داشته باشند. ثانیا، تیرریزی زیر پانل ها، نباید مستقیما با بیرون مرتبط باشد. کیفیت اجرای درزها و پتانسیل میعان حفره ای نیز حائز اهمییت می باشد .

 

عبوردهی گرمایی از میان پانل ها 

میزان عبوردهی گرمایی پوشش ها را می توان با عدد U بیان نمود که واحد آن وات بر متر مربع درجه کلوین است و به معنی عبور یک ژول انرژی گرمایی در یک ثانیه از واحد سطح پوشش است هنگامی که اختلاف دمای دو طرف آن یک درجه سلسیوس باشد. در آیین نامه های مرتبط، حداکثر مجاز عبور دهی گرمایی پوشش ساختمان ها معادل 0.45 وات بر متر مربع درجه تعیین شده است. بر این اساس، جدول زیر، ضخامت لازمه مغزه عایق برای انواع متداول عایق را نشان می دهد:

هر 4.2 ژول می تواند دمای یک گرم آب را یک درجه بالا ببرد.

 

 

به عنوان مقایسه، شایان ذکر است که عدد عبور دهی گرمایی برای شیشه تک جداره حدود 5.7 و برای شیشه دوجداره حدود 2.8 وات بر مترمربع درجه است. از آنجا که پانل ها معمولا با طول زیاد نیز قابل تهیه هستند، می توان تعداد درز ها را به حداقل کاهش داد. در واقع، برای دیوار های جانبی، تا ارتفاع 10 متر می توان پانل ها را یک تکه و بدون درز تهیه و اجرا نمود. به هر روی، باید در اجرای جزئیات درز ها و اتصالات دقت نمود تا عبور هوا به حداقل کاهش یافته و از مطلوب بودن مقاومت گرمایی در همه نقاط، اطمینان حاصل شود.

در پانل های بزرگ باید به احتمال اعوجاج پانل ها به علت اختلاف دمای ورقهای رویی و زیرین توجه داشته، جزئیات اجرایی را به تناسب طراحی نمود.

نشت هوا از طریق درزها 

در این خصوص در بند پیشین توضیحاتی ارائه شد. در آیین نامه ها معمولا بیشینه مجاز نشت از درزها به ازای واحد سطح ساختمان داده می شود. برای مثال در انگلستان، حداکثر نشت مجاز هوا از درزهای ساختمان برابر با 10 متر مکعب در ساعت برای واحد سطح زیربنا در فشار 50 پاسکال تعیین شده است.

شایان ذکر است که در یک ساختمان، مسائل زیادی سبب نشت هوا می شوند، مانند جایگذاری ناصحیح پنجره ها و سوراخهای تاسیساتی نامناسب و … ولی این امر نباید باعث شود تا از ذکر نشت مجاز در مشخصات خصوصی و اجرای صحیح درزهای ساندویچ پانل ها صرف نظر کنیم. آزمایش نشان داده است که با رعایت جزئیات اجرایی مناسب می توان نشت هوا از درزهای ساندویچ پانل را به سطح بسیار مناسبی کاهش داد، البته در عمل معمولا این سطح از دقت در اجرا (در ایران و در کشورهای دیگر) مشاهده نمی شود.

زیبایی

کارکرد ساندویچ پانل در تنوع رنگ و نیز تنوع شکل پروفیل (پستی و بلندی) ورق های بکار رفته در ساندویچ پانل ها سبب می شود بتوان کارکردهای دکوراتیو نیز برای ساندویچ پانل ها در نظر گرفت. از نظر معماری در نمای ساختمانهای صنعتی باید به رنگ، جهت افقی یا عمودی پروفیل پانل های دیواره و چیدمان نورگیر های سقفی توجه داشت. امروزه از ساندویچ پانل های تخت برای پوشش نمای ساختمان های مسکونی و اداری نیز استفاده می شود.

 

 

دوام ساندویچ پانل  

از دیدگاه بهره بردار، دوام یک پوشش به نوعی نشانگر تعداد دفعات و میزان عملیات ترمیمی لازم جهت حفظ حداقل عملکرد و ظاهر مورد قبول برای پوشش است. برای مثال، دیوار های آجری و سنگی خیلی به آرامی دچار تغییر رنگ شده و تقریبا نیاز به عملیات نگهداری خاصی ندارند.

در شرایط عادی، دوام ساندویچ پانل بستگی دارد به شرایط محیطی، کیفیت اندود و نحوه بهره برداری از ساختمان. معمولا، مغزه  ی پانل، کیفیت خود را در طول عمر ساندویچ پانل حفظ می کند. اما اندودها به مرور زمان در معرض عناصر مختلف، دچار افت می شوند. نرخ این افت بستگی به شرایط محیطی از نظر تشعشع UV، آلودگی هوا (صنعتی یا دریایی)، وجود و ماندگاری رطوبت، و نوع اندود دارد. هر سازنده، دوام اندود را به سال اعلام می کند، که بسته به عوامل فوق الذکر، بین 10 تا 25 سال است. این دوام معمولا معطوف به محل های اندود شده ی پانل هستند نه لبه های برش شده. محلهای برش سریعتر دچار خوردگی می شوند. برای این که پوشش های فلزی حداکثر عمر مفید را داشته باشند، لبه های برش شده ی نمایان باید با تمهیدی از خوردگی محافظت شوند.

بعلاوه، کل ساختمان باید به صورت سالیانه بازرسی شده، هرگونه تجمع آشغال از روی سقف ها جمع آوری شود و پانل ها در صورت لزوم شستشو و مرمت گردند.

 

مصالح تشکیل دهنده ساندویچ پانل

کارکرد ساندویچ پانل همان طور که اشاره شد، ساندویچ پانل های ساختمانی از دو ورق فلزی پیش اندود شده تشکیل شده اند که یک مغزه عایق را در بر گرفته اند. در ادامه مشخصات هر کدام از این اجزا مختصرا شرح داده می شود.

 

رویه ها

مصالح بکار رفته ساندویچ پانل جهت ساخت ساندویچ پانل، رویه هاباید مطابق استاندارد مناسب (مثلا 10147 BS EN برای ورق فولادی و 1470 BS برای ورق آلومینیومی) پذیرش شوند. ضخامت رویه ها بسته به کاربرد متفاوت است اما معمولا حداقل های زیر رعایت می شوند:

به منظور کنترل ضخامت ورق ها در کارگاه می بایست ضخامت اندود آن ها و رواداری مربوطه را در نظر گرفت.

 

اندودها 

مصالح بکار رفته ساندویچ پانل جهت ساخت ساندویچ پانل با ورقهای فولادی، ورقها باید گالوانیزه گرم (hot dipped galvanized) یا اندود آلوزینک و  رنگآمیزی شوند تا نما و دوام مورد نظر را تامین کرده، سهولت درگیری با عایق مغزه را به ارمغان بیاورند. ورق آلومینیوم نیز با سطحِ نوردی ( millfinished) یا آلومینیوم رنگ آمیزی شده به کار می رود ولی در هر دو حالت، طرف داخلی ورق باید پرایمر زده شود تا فرایند درگیری با عایق قابل انجام باشد.

 

 

باید دقت داشت که اندودهای ورق داخلی متعارف برای محیط های داخلی معمولی طراحی شده اند. محیط های خورنده یا محیط هایی که نیاز به اندود ضد عفونی دارند، نیاز به مشخصات خاص خواهند داشت.

عایق ساندویچ پانل

مصالحی که عموما به عنوان عایق برای ساخت ساندویچ پانل به کار می روند عبارتند از:

• Rigid polyurethane (PUR) / پلی اورتان صلب Rigid polyisocyanurate (PIR) / پلی ایزو سیانورات صلب.
• Extruded polystyrene (EPS) / پلی استایرن قالبی.
• Expanded polystyrene (XPS) / پلی استایرن منبسط شونده.
• Phenolic foam / فوم فنولی.
• Mineral fibre / الیاف معدنی.

بعضا از پلی اتیلن نیز استفاده شده است مانند محصول Ecopanel از شرکت MultiPanelUK.

 

از میان عایق های فوق، تنها پلی اورتان و پلی ایزوسیانورات (که روی هم اورتان ها نامیده می شوند) قابلیت انبساط و خود چسبی به رویه های فلزی هنگام ساخت پانل ها را دارند. برای دیگر مصالح باید چسب جهت چسباندن به کار رود.

خاصیت خود چسبی سبب می شود اورتان ها برای پر کردن پانل ها و جزئیات لبه ها مناسب باشند و لذا پرکاربرد ترین مواد جهت ساخت ساندویچ پانل ها هستند. مصالح فومی صلب عموما با استفاده از مواد شیمیایی منبسط کننده (chemical blowing agents) ساخته می شوند.

پیچ و پرچ و فاصله گیرها

سازنده های مختلف، انواع متنوعی از پیچ ها را استفاده می کنند. در یک تقسم بندی کلی می توان پیچ ها را به دو نوع پایه (primary) و کمکی (secondary) تقسیم نمود:

پیچ های پایه 

 

 

این پیچ ها به منظور انتقال تمامی بار وارده به پانل ها به فریم های زیرین طراحی شده اند و مقاومت آنها اهمیت ویژه دارد. اگر پیچ ها نمایان (exposed) باشند، باید آب بند نیز باشند. معمولا پیچ ها در فرورفتگی های پانل اجرا می شوند. اگر سازنده ساندویچ پانل، پیچ ها را روی برجستگی های پروفیل پانل پیش بینی کرده باشد، معمولا از واشر های به شکل پروفیل تاج (saddle washers) استفاده می شود.

 

پیچ های کمکی 

پیچ های کمکی برای اتصال هم پوشانی جانبی پانل ها، بارانگیرها (flashings) و غیره به کار می روند و در شرایط معمولی کارکرد سازه ای ندارند (شکل 11). با این حال، اگر مقاومت جانبی پوشش در محاسبات منظور شده باشد یا سازه از نوع پوسته ای طراحی شده باشد، مقاومت پیچ های کمکی نیز کنترل کننده خواهد بود.

 

 

به عنوان جمع بندی می توان بیان نمود که هنگام انتخاب پیچ ها باید کارکرد سازه ای آن ها، شرایط محیطی، مقاومت به خوردگی (از جمله خوردگی به سبب اختلاف جنس فلز پیچ و فلز پانل)، آب بندی و هوا بندی (weathertightness) و سهولت اجرا باید در نظر گرفته شود.

فاصله گیرها

ساندویچ پانل ها ممکن است در کارخانه تولید نشده بلکه در محل کارگاه مونتاژ شوند (built up systems). در این روش ابتدا ورق زیرین روی تیرریزی و ریل ها نصب شده، سپس قطعاتی به عنوان فاصله گیر روی آن نصب می شود و عایق نیز روی ورق قرار داده می شود.

در نهایت ورق خارجی نیز روی  فاصله گیر ها قرار گرفته و با پیچ یا پرچ نصب می شود. بنابراین فاصله گیر ها کارکرد سازه ای داشته و در  محل تیرریزی زیرین با استحکام مناسب روی ورق پایینی وصل می شوند.

تا امروز مقاطع زِد (zed spacers) به ضخامت 1.5 میلیمتر و با نشیمن نایلونی، بیشترین کاربرد را دارا بوده اند. فاصله گیر های زد شکلبرای ضخامت های تا 100 میلی متر مناسب هستند ولی در ضخامت های بزرگ تر، سختی و پایداری لازم را ندارند.

نسل جدید فاصله گیرها از پروفیل های سرد نورد شده از فولاد سازه ای به همراه بلوک یا پشت بند و قطع گرمایی (thermal break) تولید شده و مورد استفاده قرار می گیرد. به این فاصله گیرها ریل و پشت بند (rail and bracket system or bar and bracketsystem) گفته می شوند.

 

 

پروسه تولید و کارکرد ساندویچ پانل

از یک دیدگاه، پوشش های فلزی برای ساختمان ها به دو دسته کلی تک ورق (single skin) و دو ورقی (double skin) تقسیم می شوند.

سیستم های دو ورقی خود از نظر روش ساخت و نصب، به دو دسته تقسیم می شوند:

• پوشش دو ورقی مونتاژ در محل.
• ساندویچ پانل پیش ساخته.

در واقع، واژه ساندویچ پانل فقط برای نوع دوم یعنی پانل های پیش ساخته کارخانه ای به کار می رود. در اینجا روال ساخت هرکدام مختصرا شرح داده می شود.

 

پوشش دو ورقی | مونتاژ در محل

این نوع از پوشش، از ورق فلزی داخلی، یک لایه از مصالح عایق، یک سیستم  فاصلهگیر، و یک ورق فلزی بیرونی تشکیل شده است.

ورق داخلی اولین المان پوشش مونتاژی است که باید نصب شود و اهداف زیر را برآورده می کند:

• تکیه گاهی برای عایق گرمایی است.
• هوابندی ساختمان را فراهم میکند.

گیرداری مضاعف برای تیرریزی (purlins) فراهم می کند.

 

 

ورق های داخلی معمولا از ورق های پیشاندود شده فولادی یا آلومینیومی هستند که نورد سرد شده اند و دارای پروفیل ذوزنقه ای کم عمقی هستند. ابعاد پروفیل ها متفاوت است ولی عمق 17 تا 20 میلی متر و گام (فاصله دو شیار متوالی پروفایل) 100 تا 333 میلیمتر معمول می باشد. برای ورق های داخلی فولادی، ضخامت ورق معمولا 0.4 یا 0.7 میلی متر است و ورق های داخلی آلومینیومی کمی ضخیم ترو بین 0.5 تا 0.9 میلی متر هستند. عرض ورق ها معمولا بین 900 تا 1000 میلی متر می باشد.

انتخاب ورق داخلی برای پوشش های مونتاژی بستگی به بار های بهره برداری و دهانه تیرریزی ها، روش کار نصاب ها و ملزومات آکوستیک پوشش دارد.(معمولا دهانه 1.8 متر انتخاب می شود).

 

عایق 

کارکرد ساندویچ پانل و  متداول ترین نوع عایق در سیستم های مونتاژی، پتوی پشم سنگ (mineral wool quilt) است که به سبب وزن کم، عبوردهی گرمایی کم، سهولت جابجایی و قیمت نسبتا ارزان مورد توجه قرار دارد. معمولا به صورت رول های فشرده به محل کارگاه حمل می شود تا حمل و انبارش آن آسان باشد. ولی وقتی از رول باز شود، منبسط شده و فضای مورد نظر بین ورق های زیرین و خارجی را پر می کند. در صورتی که از سیستم ریل و پشت بند استفاده شود، عایق باید به خوبی زیر ریل (bar) وارد شده و تمامی لبه های عایق نیز باید تنگا تنگ هم قرار گیرند. عایق در این حالت به سبب نرمی که دارد، داخل شیارهای کوچک پروفیل ورق ها و سیستم فاصله گیر را پر کرده و بدین سبب لایه ای پیوسته از عایق مطابق توصیه آیین نامه های ساختمانی فراهم می آورد.

 

 

دال های صلب پشم سنگ نیز جهت استفاده در پوشش های مونتاژی وجود دارند ولی نسبت به پتوی پشم سنگ انعطاف کمتری دارند و لذا مستعد ایجاد حفره های هوا ما بین ورق ها و عایق هستند. باید دقت نمود تا چنین حفره هایی ایجاد نشوند زیرا این ها اثر مخرب قابل توجه ی بر عملکرد گرمایی پوشش ساختمان خواهند داشت. دال های صلب پشم سنگ همچنین سنگین تر از پتوی پشم سنگ هستند که پیامد آن بار بیشتر بر تیرریزی ها و صعوبت نصب می باشد. با این حال، در مواقعی که زمان پایداری در آتش سوزی باید طولانی باشد، بعضا از این نوع عایق ها استفاده می شود.

سیسستم فاصله گیر ساندویچ پانل

همان طور که پیشتر اشاره شد، کارکرد اصلی سیستم  فاصله گیر، نگه داشتن ورق بالایی در فاصله مورد نظر از ورق زیرین است.

برای اطلاع کامل و جامع از ساندویچ پانل ، ضد عفونی تحت خلاء ، ساخت سوله و… جهت مشاوره پروژه با ما تماس بگیرید.

ورق بیرونی

همان طور که از نام آن پیدا است، کارکرد اصلی آن حفاظت ساختمان از آب و هوای خارج به وسیله ایجاد یک پوشش هوابند می باشد. با این حال، ورق بیرونی کارکرد سازه ای نیز خواهد داشت زیرا این ورق نقش محوری در انتقال بارهای خارجی (مانند بار ناشی از باد، برف و راه رفتن کارگران) ا ز طریق فاصله گیرها به تیرریزی (secondary steelwork) و از آنجا به قاب باربر اصلی دارد.

به منظور تحمل بار وارده ناشی از باد یا برف بدون ایجاد تغییر مکان های زیاد، لازم است ورق بیرونی دارای سختی خمشی کافی باشد.

برخی از پیمانکاران سقفزنی، از ورق های بیرونی به عنوان ورق های داخلی استفاده می کنند تا عملیات نصب آسان تر شود (به سبب امکان راه رفتن روی این ورق). ورق های بیرونی از فولاد یا آلومینیوم هستند و در تنوعی از سطح و رنگ تولید می شوند. ورق های بیرونی فولادی از کویل های فولادی پیش اندود شده تولید می شوند. اندود از یک سری لایه های خاص تشکیل می شود که شامل یک اندود فلزی ( metalliccoating) (مانند گالوانیزه)، آماده کننده سطح (pre‐treatment)، پرایمر و اندود رویی تشکیل می شود. انتخاب اندود رویی (topcoat) بستگی به ملزومات زیبایی شناسی و طبیعت محیط خواهد داشت. معمولا از این مصالح استفاده می شود:

• (plastisol) پلاستیسول.
• (polyester) پلی استر.
• (polyurethane ) پلی اورتان.
• (polyvinylidene fluoride) پلی وینیلیدن فلوراید.

ورق های بیرونی آلومینیومی به صورت سطحِ نوردی (mill finished) یا در رنگهای مختلف قابل تهیه هستند. برای ورق آلومینیومی معمولا این اندودها به کار می روند:

• ARS
• (polyester) پلی استر.
• (polyvinylidene fluoride) پلی وینیلیدن فلوراید.

 

ساندویچ پانل پیش ساخته 

همان طور که قبلا اشاره شد، برای ساخت ساندویچ پانل های ساختمانی، از ورق های فلزی اندود شده ی (coated) استاندارد (که گاهی به تنهایی برای پوشش بناها به کار می روند) در کارخانه استفاده می شود. ساندویچ پانل پیش ساخته با عایق اورتان، به روش تزریق مجزا یا با تزریق پیوسته ساخته می شوند. در صورت استفاده از چسب می توان از مواد عایق دیگر نیز استفاده نمود.